اولین پست..

امروز روز برگ اومدم

الان نیم ساعته از پادگان رسید خونه..

دیروز اولین پستم رو دادم..     پست پمپ گاز پشت غذا خوری

وحشتناک سرد بود..      انقدر که مجبور بودم تند قدم بزنم دور ناحیه پست تا سرما زده نشم..

خیلی از دوستام از وحشتو سختیه پست دادن گفته بودن..    دیروز چشیدمش

تو اون لحظه ها ی پر از سکوت میتونی حسابی به گذشته هو حالو اینده فکر کنی..

نمیتونی تصور کنید..         ولی..       برای چند لحظه تمام سوزو سرمای دیشب برام مثل نسیمی شد

به این فکر میکردم که اونی که لب مرز پست میده..       جایی که تا شعاع چند کیلومتری هیچ نوری نیست 

اونی که هفته ی پیش کسی که همونجا پست میداده رو سرشو بریدن..      هر لحظه ممکنه یه تیر از یه وری بیادو سینشو بشکافه..      وااااااااای خدا..   پست من در برابر پست اون اردویه تفریحیه

درود به شرفت..    از اعماق وجودم میستایمش..

..

سربازی واسه ادمایی مثل من که همش نوشته های درو دیوارو میخونن جای خوبیه..

تمام درو دیوار اونجا پر از خاطرهو یادگاریو احساسه..   حتی وقتی صبح چشاتو باز میکنی اولین چیزی که میبینی نوشته های زیر تخت بالاییته..

این یکیش بود که امروز خوندم.. ( اتاق سماور سالن غذا خوری گ ش محمدی )

به دنیا می اییم تا زندگی کنیم..

زندگی میکنیم تا عاشق شویم..

عاشق میشویم تا رنج بکشیم..

رنج میکشیم تا بمیریم..