سفر..

تو این ساعت شب..       تو این لحظه..     نمیدونم چرا اومدم اینجا هو شروع کردم به نوشتن

شاید چون اینجا برام مثل یه اینه هست ..    

که من تو تنهایی ام میام توش با خودم حرف میزنم

..

فردا دارم میرم سفر..         یه سفر که مقصدش دو رکعت نماز تو صحن با چشای خیسه 

فردا صبح دارم میرم سمت امام رضا     

الانم اومدم اینجا تا یه چیز مهم بگم...         بگم شماها همتون باهام میاین

اومدم بگم که اون لحظه که دستامو حلقه میکنم به ضریحشو چشم هارو میبندم..      به این فکر میکنم که یکی دلتنگ این لحظه هست..    یکی مثل من

..

امشب انگار کویر قلبم بیقراره بارونه

یه قلب..          یه نگاه..           یه اغوش 

نفسهای عمیق امشب اومده سراغم         و من دباره مثل قبل جز اینجا جایی ندارم 

و باز..        این قطره های درخشان میریزندو شب تاریکمو روشن میکنن

و دباره من ..      این واژه های حقیر رو کنار هم میچینم تا از تو که روی صورتم سر میخوری مینویسم

..

انگار هیچ کس نیست

و فقط تو منو میشنوی..      ومن تورو

انگار منو تو اغوشت میگیریو  لمس گرمیه بودنت منو خواب میکنه 

و فقط سکوت هست که اینجا..     بینمون حرف میزنه

خودت ارامش قلب حقیرم باشو دستهامو بگیر...    و تو این بی ارزشی بهم  ارزش بده

..

اومدم یه خدا فظی کنم برم مثلا...    ولی طولانی شد

فقط اومدم بگم اونجا بیادتونم

از طرف همتون وقتی به گنبد طلاش نگاه میکنم بغض میکنم

..

تا پنج روز دیگه برمیگردم