...

امشب خوب نیستم ..           جز اینجا چیزی بهم ارامش نمیده

باز منو این دفتر سپید

اومدم تا تنهاییمو با این واژه های تکراری شریک شم

فقط اینجا               منو..            تو..                وخدا

انگار سکوتو تاریکی این اتاق شده جایی واسه قایم شدن دردای من..

کلمه ها رو دباره کنار هم میچینم...      دباره چنتا واژه با خیسیه زیر پلک

نمیدونم اسمش چیه

اصلا نمیدونم این حس خوبه یا بده

فقط میتونم بگم که دوست دارم هر پنج دیقه نفس عمیق بکشم

.

شاید مثل پرنده ای که تو یه قفس اسیره ولی به قفسش عادت کرده

و یه لحظه به خودش میادو حس میکنه..       چقدر سخته نفس کشیدن تو این قفس

دلم میخواد پرواز کنم..      

با صورت خیسو پر از اشک       برسم به دم خونه ی خدا      با بالهای خسته

و اون درو باز کنه...        و اغوشش تمااااااااااام دردامو تبدیل کنه به عشق

امشب انگار این جا برام شده یه سلول انفرادی    

و من دل خسته نگاه میکنم به درو دیوار این زندان و بیشتر تو خودم فرو میرم..    

اصلا من اینجا چیکار میکنم..      میون این دیوار های بلند

کاش امشب بارون بیاد....         

میخوام زیر بارون صورتمو رو به اسمون بگیرم        حس میکنم قطره های سردش منو خواب میکنه

دیگه نمیتونم بنویسم   

خدایااااا       تنهام نذار میون این دیوار های بلند

بهم ازین قطره های پر نور بده تا راه تاریکمو روشن کنم

و خودت پر پروازم باش تا اغوشت

...