دیگه نگوتنهام..

این چند خطو مینویسم واسه اونایی که حس میکنن تنهااااا هستن
 حس میکنن کسی درکشون نمیکنه..بعضی وقتا که دلم میگیره یه حسی میاد سراغم
یه حسی که مثل غبار میشینه رو صورتم...
انگار خسته میشی از این قفس گلی که محدود شده به خوردنو اشامیدن .
دلت میخواد یکیو بغل کنی.. ولی اخه کسی نیست
.
.
.
خودتو تنها میبینی با قلبی که پراز احساسه..
دل تنگ اسمون میشمو میرم تو حیاط
به اسمون نگاه میکنم
وقتی نورستاره ها ی دور دست به چشمم میرسه
وقتی به این فکر میکنم که نور با سرعت 300 هزار کیلومتر برثانیه چند سال توراهه که از کهکشان بغلی به چشمم برسه
تنم مور مور میشه
یاد بزرگیه خدا میوفتم انگار یک لحظه یادم میاد حقیقت زندگی رو
این که ما روی زمین غریبه ایم..
اینجا خونه ی ما نیست.. خونه ی ما یه چیزی تو مایهای اسمونه..
، وهم الود ،قشنگ ،پراز ستاره
تو همین فکرها یه حسی میاد سراغت.
.
.
.انگار خدا رو داری توستاره های خیلی دور میبینی
سکوت وجودتو برداشته ولی قلبت پراز شوق میشه..
.جوری که این احساس میخواد از چشات بیاد بیرون

.اره..، خدا که میلیاردها کهکشانو افریده داره تورو نگاه میکنه
نزدیکت میشه نزدیکو نزدیکتر
انقدر نزدیک که اونو تو همون قسمت از دلت که گرفته تنگ بود حس میکنی
دستای گرمو مهربونشو رو صورتت احساس میکنی
تو همین لحظه یه قطره اشک غلت میخوره و صورتتو نوازش میکنه، داغو پراحساس
اون که کهکشانهارو افریده اومده تورو اروم کنه
تویی که انقدر حقیری...
.چون عاشقته...
.
عاشق تنهاییت،

عاشق چشمات وقتی که بهش نگاه میکنی،

عاشق اشکهای شورت...

عاشق احساس نازت..
خودتو بسپار به عشقش تا عشق مثل یه بچه با مدادرنگیهای سرکند تودفتر زندگیت نقاشی بکشه،ساده و پراز رنگ  

دیگه هیییییییچوقت نگو تنهام...
عشق هست ..
منم پیشتم همنفسم...