میون لشکر یزید..

دلم خیلی پره..

طرفای ساعت 7 بود که گفتم برم بیرون یه هیات پیدا کنم یه زیارت عاشورایی بخونیم

اون پیرن مشکیه رو، رو لباس گرمام پوشیدمو  شال گردنمو پیچیدم دور دهنم

صدای طبل هیات سر کوچه میومد تو خونه   

دلم یجوری بود..       دوست داشتم پناه ببرم به اون گوشه ی حسینیه که از همه جا تاریک تره

در خونرو باز کردم..

خیابونا پر ادم بود ..           اخه این روزا امام حسین تو غربت شهید میشه     

ولی نه اشتباه میکنم ..     من میون لشکر بیشمار یزید وایسادم

این ادما یه جا جمع شدن تا حمله کنن سمت خیمه ها

یکی اینجا داره تو بلنگو یه چیز میگه..       از کسی میگه که  سرش از تنش جدا میشه برای عشق به خدا..

ولی اینجا رو لبهای همه خنده هست..      

دخترها بهترین ارایش شونوکردن     تنگ ترین لباساشونو پوشیدن...

پسراهم با لباس مشکی اومدن سینما

امام حسین و خانوادش شهید شدن ..   

ولی اینجا یه دختر با ارایش کاملو لباسای تنگ نگاه میکنه به من..

در حالی که مامانش هم کنارش با چادر وای ساده

چه مادریه که بچش داره از پرتگاه میوفته و اون فقط نگاه میکنه

 .

خدایاااا  دلم خیلی تنهاست

فقط تو میفهمی .

اینجا این همه ادم واست جمع شده ولی چقدر تنهایی میون این همه ادم

خسته اومدم خونه

دلم پره درده..             نفسهام بوی تنهاییه تورو میده ..

خودتو خانوادتو بردی تو صحراو به خاکو خون کشیدی..

جلوی چشات..

تا ما عشقو بپرستیم..       ولی اینجا همه شهوت پرست شدن

بمیرم واسه غربتت..     نمیزارم خون سرخت پای مال بشه

تو تنهاییه این شب تاریک می مونم با این بغضو صورت خیس

ولی همرنگ این جماعت نمیشم

تا ابد اینجا واسه هم نفسهام از عشق مینویسم تا نفس هامون بوی تورو بگیره

کمکم کن....