مهربون من..

خسته ام.. 

دلم میخواست الان تو حرمت بودم.

این بغض کهنه رو باز میکردم..         

تا تو این اشک های بیقراری غرق میشدم..            

دلتنگم..    

تو بیقراریو خوب میفهمی..          توعاشق قلبهای بیقراری....

تو عاشق پاک کردن اشک های بیقراری هستی..

تو عاشق سر زدن به دلهای پشیمونی..  

من با گناه قلبمو تاریک میکنمو تو..       در این اتاق خیسو تاریکو ترسناکو باز میکنی و این کودک گریونو در اغوش میگیری..

چرا منو انقدردوست داری..؟        منی که انقدربیمعرفتم..      منی که وقتی گناه میکنم میبینی ولی من باز ادامه میدم....

ولی باز تو..

تو تنهایییو بی قراریه من..     منو تنها نمیزاری

شرمندتم مهربون من

.

.

احساس این اشکهای داغو فقط تومیفهمی..

پس بزار کوتاه کنم این واژه های حقیر رو

تنهام نزار..    اینجا خیلی تاریکو سرده