نفرین به جنگ..

امروز داشتم یه مستند میدیدم    یه مستند درباره ی سیاستو ازین جور چیزا

تو یه قسمتایی از مستنده چندتا تصویر از جنگ هم بود

تصویر دختری که همه ی خانوادش کشته شدن اون تنها رها شده

یا تصویر زنی که پسرش که مرده بودو بغل کرده

...

میخوام حسی که الان دارمو بنویسم      نمیدونم چجوری باید شرو کنم

اولین چیزی که میاد رو زبونم این سواله

چرا باهم اینکارو میکنیم؟؟

.

تالا به این فکر کردید..       تالا خودتو گذاشتی جای اون دختری که مادر پدرش جلوش جون دادن

یا اون خانواده ای که شب پر از ارامششمون با یه بمب تو کمتر از یک ثانیه نابود میشه

از خودم میپرسم تا کی قراره اینجوری باشه

شاید این حسی که الان دارمو درک نکنی

تو خونه نشستیم همه چی تو یخچال هستو همه چی ارومه.   ولی یه لحظه به این فکر کن که کشورت تو جنگ باشه..

به این فکر کن که هر وقت یکی از افراد خانواده میره بیرون شاید اخرین باری باشه که داری میبینیش

..

هممون یه روز تو این دنیا از یه مادر به دنیا اومدیم..  

اون روز یک انسان به دنیا میایم..     یه جسم که از روح مهربون خدا توش هست

این همون بچه ی سادهو مهربونه که تو گذر زمان به جایی رسیده که تو یه چشم بهم زدن هزاران بچه رو میکشه ..      هزاران نفرو به خون میکشه..

واقعا که انسان چقدر ساده فراموش میکنه

همه چی از همون لحظه شروع میشه که عشق تو قلب میمیره..

..

نگاه کن به اطرافت..     همه دوتا پا دارن دوتا دست..   

ولی چقدر ادما با هم فرق دارن

یه چیزی میخوام بگم که ازت میخوام دریچه های قلبتو باز کنیو عمق حرفمو بفهمی

روح پاک خدا اروم اروم جاشو به شیطان میده

بعد یهو به خودت میایو  میبینی یه دنیا با چند وقت پیشت فرق داری

امشب میخوام با تمام وجودم دعا کنم

دعا کنم که مارو جزو ادمای فراموش کار قرار نده

ازش میخوام که افتاب گرمو حیات بخشو مهربونشو با ظهور مهدی رو سرمون بتابونه

به امید اون روز افتابی..

مراقب عشقی که تو قلبت هست باش    همنفس من..