اشک درخشان..

ای خاک سرد و نمور ..   جسم عریان مرا در اغوش گرفته ای

درین اتاق تاریکو تنگ ..      درین سکوت تنهایی..

وفشار وحشتناک این خاک خیس..

خدایاااااااااا..                           تو اینجایی؟؟؟

من .   تنها.     زیر خروار ها خاک بی صدا فریاد میزنم

و بی حرکت به یکجا خیره شده ام

خدایااااااا..   این چه صداییست..  

صدای پاره پاره شدن جسم عریانم درون این گور تنگ هرکه تکه ای از قلبم را به دندان میکشد

و درد تمام قبرم را لبالب پر میکند..

خدایا اینجا چه غریبم..

چه بی صدا گریه میکنم

چه بی صدا بغض شبانه ام میشکند...

و هیچ کس نمیبیند..

درون گور تاریکم اشک میریزم

و گویی این اشکهای داغ میدرخشند و گور تاریکم روشن میشود

..

تمام این مدت کنار من بودی؟؟

خدیاااا     چرا نمیدانستم تو اشک های منی

پس این قطره های مهربانو گرم دست های تو بود که گونه ام را نوازش میکرد

خدایااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا...    از چشمانم نرو

مرا درین گور تاریکو وحشتناک تنها نگذار

میدانم روزی مرا ازین جا بیرون میکشی

و قلب پاره ام را در اغوش میکشی

ومن

خورشید را خواهم دید..